مرگ انسان خوب
جمعه, ۲۶ مرداد ۱۳۹۷، ۰۵:۲۷ ب.ظ
خبر فوت عزت‌الله انتظامی و سید ضیاءالدین دری را که شنیدم، چند ثانیه به فکر فرو رفتم و وقتی گویندۀ خبر گفت که سید ضیاءالدین دری بعد از پیوند کبد جان به جان‌آفرین تسلیم کرد، عمیق‌تر به فکر فرو رفتم: نه او از زمان مرگ خود خبر داشت و نه ما.
عزت‌الله انتظامی هم همانند دیگر انسان‌ها با همۀ افتخارات، خوبی‌ها و بدی‌هایش به سرای ابدی شتافت و تنها سرمایه و توشه‌ای که با خود برد، اعمالش است.
این خبرهای رفتن آدم‌ها همیشه یک تلنگر جدی و یادآوری به همۀ ماست: چه چیز به‌دردبخور و مفیدی به عنوان توشۀ سفر طولانی آخرت جمع کرده و می‌کنیم؟
آیا همین وبلاگ‌نویسی ما و محتواهایی که منتشر می‌کنیم، انقدر مفید است که تا مدتها هر بازدیدکننده‌ای که می‌آید، خوشش بیاید و بگوید: خدا پدرش را بیامرزد...؟
جمعه‌ها با تحقیق و علاقه عادت دارم که سورۀ مؤمنون را بخوانم. سورۀ امروز را به نیت شادی روح این دو انسان خوب می‌خوانم؛ خوب بودن نه از جهت بی‌عیب و گناه بودن که از این جهت که بالاخره با آثارشان مدتی سرگرم شدم و لذت بردم و از دغدغه‌های این جهان آسوده. شادی روح همه درگذشتگان صلوات!
