ما گدایان سرکوی توایم ای تو کریم
مفردانیم به درگاه تو ای فرد قدیم
نمیدانم این چندین خانۀ مجازیام است که در آن مینویسم. اولین وبلاگم را در سال1384 و در بلاگفا ایجاد کردم و نوشتم و آن نیز به توصیه و معرفی دوست خوبم "علی" بود که هنوز هم با یکدیگر در ارتباط هستیم.
مفرد را انتخاب کردم؛ به دلایل بسیار که شاید یکی از بهترین نامهایی بود و هست که میتوانست خودم، چیستی نوشتن و حتی دغدغههایم را از داشتن وبلاگ شرح دهد:
مفرد یعنی تنها، یکه، ساده، مجرد، مستقل، بنده، فرمانبردار، یگانه و... .
تنها و مجردم که این خود حکایتی بس طولانی و شنیدنیست که سعی میکنم در این وبلاگ، بخشی از این حکایت را برایتان بنویسم؛
یکه و ساده زندگی میکنم و در حال حاضر که این وبلاگ را ایجاد کردهام، هم بنده و فرمانبردار خدا هستم(در حد توان و بضاعت اندکم!) و هم یگانه! سوءبرداشت نشود! همۀ ما در آفرینش، تفکر و نوشتن یگانه هستیم.
این اسم و خانۀ جدید را خیلی دوست دارم و به قول مولوی:
چون الف گر تو مجرد می شوی
اندر این ره مرد مفرد می شوی
امیدوارم نوشتنم در این فضا بتواند دقایق و حتی ثانیههایی، حالتان را خوب کند و یا چیزی را به داشتههایتان اضافه کند.
از توجهتان ممنونم.