دردسر پیام‌رسان داخلی
شنبه, ۳ آذر ۱۳۹۷، ۱۱:۴۱ ب.ظ
چندی پیش تصمیم گرفتم همۀ پیام‌رسان‌های داخلی را روی سیستمم در خانه نصب کنم:
سروش، ایتا، بله، گپ و آی‌گپ.
تصور می‌کردم بعد از فیلتر تلگرام، افراد زیادی از دوستان و آشنایان در این پیام‌رسان‌ها باشند، اما اشتباه می‌کردم: شاید به تعداد انگشتان دست، افراد در این شبکه‌های پیام‌رسان بومی بودند و آن هم پراکنده! یعنی یک کاربر ایرانی باید تمام این پیام‌رسان‌ها را نصب داشته باشد تا بتواند با تعدادی از دوستان و نزدیکانش ارتباط برقرار نماید.
عزیزی به من گفت:
پیام‌رسان غالب فعلی، تلگران طلایی است که آن هم نسخۀ Desktop ندارد و قرار است همین روزها تعیین تکلیف شود! و خندید. و خنده یعنی: قرار است فیلتر شود.
اینکه ما تا کی می‌خواهیم فیلتر بکنیم وصورت مسأله را پاک کنیم، بحثی مفصل و جداست و وظیفۀ اصحاب رسانه و به خصوص فعالین جنگ نرم!
اما گلایۀ من اینجاست که چرا ملت را مجبور می‌کنیم که از پیام‌رسان‌های داخلی استفاده کنند بدون اینکه ساختارهای آن را ایجاد کرده باشیم؟
چرا اصرار بر استفاده از پیام‌رسان‌های ایرانی داریم بدون اینکه اعتماد لازم را در مردم ایجاد کرده باشیم؟
زمانی که این پیام‌رسان‌ها اصول اولیه پیام‌رسان‌های قدرتمند خارجی را رعایت نمی‌کنند، چطور توقع دارند که بین مردم محبوب شوند؟
نسخه‌های Desktop دارای مشکل، استاندارد نبودن سازوکار ارسال فایل، عدم واحد بودن برای اینکه بدانیم آخر کدام را باید نصب کنیم؟...بازهم بگویم؟
